Czwartek to nawet całkiem przyzwoity był, pod względem rowerowym znaczy się. Wydusiłem z siebie 46 km, co jak na upalne warunki i moją "miłość" do wysokich temperatur można śmiało uznać za wynik przyzwoity.

Wypuściłem się m.in. przez Most Północny na Białołękę. I tu, na Tarchominie konkretne, okazało się, że ścieżka rowerowa jest zaopatrzona w zaplecze sanitarne:



A to już stacja kolejowa Płudy:



Płudy to ogólnie zadupie, bardziej wieś niż miasto, ale formalnie w granicach Warszawy. Stacja pomalowana w prawidłowe legijne barwy, koło herbu Legii można dostrzec też krzyż celtycki.

Po co to zdjęcie i po co o tym piszę? Ostatnio pokazywałem tu zdjęcie przystanku z napisami kibicowskimi i odezwało się liczne grono oburzonych obrońców estetyki - więc wrzucam to zdjęcie, aby wciąż mieli czego bronić, aby zachowali bojowy szyk, byli czujni, zwarci i gotowi :) No i ten piękny krzyż celtycki. Lubię ten symbol. Dlaczego? Bo budzi oburzenie wśród obrońców politycznej poprawności :) Z samym przesłaniem znaku identyfikuję się niespecjalnie (chociaż jakbym miał wybierać między "multi-kulti" w wydaniu zachodnioeuropejskim a monokulturowością, to wybrałbym to drugie, murzyńsko-arabskie dzielnice w Warszawie nie są moim marzeniem, już żydowskie byłoby lepsze, bo jakoś tam kulturowo oswojone przez wieki), ale wiem, że ten symbol działa na tzw. postępowców jak płachta na byka. Dlatego jego widok na murze bardzo mnie cieszy, jako że poprawnością polityczną gardzę.

Krzyż celtycki jest zatem OK i tak ma być :)

38 km, jazda w tlenie i w spalinie, jeden wielki upał, nic mi się nie chciało normalnie. Jak w ogóle można jeździć w upały? W mrozy to co innego :) Nie rozumiem tych, którzy marzą o życiu na Santorini czy w innym Palermo. Narvik, Rovaniemi i Nowosybirsk to jest to :)

Kiedy wreszcie przyjdą mrozy? :)

Troszkę się odbiłem od dna, miałem czas na jeżdżenie, miałem też chęci, wykręciłem 58 km i jestem jakoś tak zadowolony. No bo w sumie czemu nie? :)

Fotka z Placu Konstytucji:



Socjalizm się nie sprawdził, socrealizm wręcz przeciwnie, tak sądzę. Szkoda tylko, że jeden z budynków zasłonili płachtą reklamową z jakimś szajsungiem. To znaczy reklamowany aparat może jest i dobry (nie wiem, nie korzystałem), reklama dobra nie jest, nie czuję się zachęcony do kupna tego cuda.

Choć zawsze to lepiej, niż gdyby miał tam wisieć Lenin i Marks z Engelsem w pakiecie, ot co.

20 km - no to co, jest się czym chwalić? Jak sądzicie? :)

Po intensywnej sobocie niedzielę miałem leniwą, czułem się zmęczony, wiatr nie pomagał, trochę zmoczył mnie deszcz. Taki tam dzień...

Na fotkach dwie znane warszawskie ulice - Nowy Świat i Marszałkowska:





46 km - szału nie ma :)

W sobotę wreszcie pojechałem w miarę konkretnie. 218 km wpadło.

Podróż rozpocząłem w Działdowie i w Działdowie zakończyłem (plus oczywiście podróże z Warszawy i do Warszawy pociągiem), zrobiłem uczciwą pętelkę. Klikajcie w słowo "pętelka", pod nim kryje się mapa :)

Wysiadam w Dziadowie kilkanaście minut po ósmej i od razu zostaję zatrzymany przez sokistów za jazdę rowerem po peronie i pouczony :) Niezwykle ubogacony wewnętrznie owym pouczeniem, kontemplując swoją nikczemność, małość i marność, toczę się na północ, fotografując w jakiejś wiosce mazurskie klimaty czyli zabudowania w pruskim stylu i czysto polski PKS :)





Ciekawostką jest, że ten kawałek Mazur (Działdowo i okolice) Polska zdołała uzyskać już po 1. wojnie światowej (z przyczyn strategicznych, chodziło o węzeł kolejowy w Działdowie), cała reszta musiała niestety czekać na odniemczenie aż do roku 1945.

Wkrótce opuszczam historyczne Mazury, kieruję się na Nowe Miasto Lubawskie, klimaty mniej więcej takie:





No i przystanek - widok legijnych napisów na jakimś zadupiu daleko od Warszawy jest miłym zaskoczeniem :)



Ale fakt jest faktem, że Legia sporo kibiców na tych terenach ma - Działdowo, Lubawa i pobliska Brodnica to miasta legijne.

A sam teren robi się leciutko pagórkowaty, trzeba się troszkę pomęczyć.

Teraz kolej na miasta i miasteczka: - Kurzętnik...



...Nowe Miasto Lubawskie...



i Lubawa:



Ponieważ doskwiera mi głód i pragnienie, a zapasy żarcia zostają szybko zużyte, przed Lubawą robię postój w barze o wdzięcznej nazwie "Karpik" na tradycyjnego hamburgera i browara :)

A za Lubawą...



Ot taki mały skrót, za chwilę znów pomykałem asfaltem. Kończą się pola, zaczyna dłuuuugi odcinek przez las, po czym wjeżdżam do Iławy (czyli znów jestem na Mazurach), ale centrum nie zwiedzam, bo je dobrze znam (choć nie z wycieczki rowerowej), tylko toczę się obrzeżami:





A tu kawałek jeziora za Iławą - bo być na Mazurach i jeziora nie sfocić? :)



Mazurskie tereny to ogólnie pustkowie, zarówno koło Działdowa jak i między Iławą i Ostródą, niemazurskie tereny wokół Lubawy i Nowego Miasta są zaludnione znacznie gęściej, na Mazurach ma się uczucie wielkiej pustki. Nie to, co w mojej ukochanej Polsce Centralnej i Wschodniej :)

Z czasem opuszczam główną drogę Iława-Ostróda, zjeżdżam nieco w bok i lokalną drogą...



...jadę na Miłomłyn, a stamtąd toczę się do Ostródy trasą Warszawa-Gdańsk, słynną "siódemką".

I tu zaczyna się kryzys, bo dostaję wiatr w twarz i to porządny. W Ostródzie oprócz kryzysu dopada mnie dodatkowo demoralizacja. Bo widzę jezioro...



...widzę ładne miasto...





...widzę radosnych ludzi oblegających knajpki nad jeziorem i... I nie chcę jechać dalej, chcę tu zostać, odpocząć, jeść, pić, gapić się w beztrosko w jezioro. A tu trzeba dojechać do Działdowa na pociąg do Warszawy. Mam osobowy o 19:14 (a może 19:16, nie pamiętam) i pospieszny pół godziny później. Próbuję zdążyć na osobowy.

Za Ostródą masakra. Coraz silniejszy wiatr w twarz, podjazdy, do tego demoralizacja. Nie chce mi się jechać, organizm domaga się dłuższego postoju, dotąd przez prawie 150 km dostał tylko jeden dłuższy odpoczynek, reszta to były krótkie przystanki na zdjęcie lub szybkie wszamanie bułki (czyli 2 minuty i jazda dalej). Jednym słowem padł mi system, fizyczny i psychiczny. Zużywam cały zapas picia, chcę coś kupić, nie mam gdzie. Wokół pustka, totalny brak wiosek, a jak już trafi się jakaś, to jest to kilka chałup na krzyż i brak sklepu, a nie tak jak na Mazowszu, gdzie jedna wioska graniczy z drugą, a prawie każda ma sklep. Masakra.

Ledwie żywy dotaczam się w końcu do większej wsi Gierzwałd (wreszcie jakaś większa wieś, wow!), jest sklep. Kupuję 2 litry wody, jednego radlera (Warka chyba, nieważne zresztą), jednego energetyka i jedno Frugo :) Do tego... prażynki o smaku bekonu :) Radlera, Frugo i część wody wypijam na ławce przed sklepem, gawędząc sobie z miejscowymi pijakami obalającymi kolejne trunki. Odpoczywam tak 20 minut, żegnam się z pijakami i jadę dalej. Te pijaki to ciekawe indywidua, jeden miał chyba więcej tatuaży niż zębów :)

Już wiem, że na wcześniejszy pociąg nie zdążę (gdybym dostał wiatr w plecy, to bym zdążył, ale cały czas wieje mi w twarz), walczę o zdążenie na późniejszy. Toczę się jako ten pobity krzyżak pod Grunwaldem...



...oglądam sobie leniwych ludzi i leniwe śpiące koty w miasteczku Dąbrówno (fotki nie ma, w sumie szkoda), mijam dołujące krajobrazy z jedną wielką pustką...



...a tymczasem jakieś 20 km przed Działdowem mój organizm sięga po jakieś rezerwy i prędkość z 18 km/h skacze mi nagle do 22-24 albo i czasem szybciej mimo wciąż przeciwnego wiatru. Fakt, że wiatr również osłabł, już nie wieje mi konkretnie w twarz, lecz zaledwie lekko dmucha.

Osiągam Działdowo, na drugi pociąg zdążam "na lajcie" (20 minut rezerwy, na pierwszy spóźniam się 15 min. niestety), a tu komunikat, że... pociąg przybędzie z opóźnieniem ok. 60 minut. Polska kolej rządzi :)

Robię zatem zakupy w pobliskim sklepie, siedzę smętnie na dworcu...



...i obalam browara na peronie, zakąszając kiełbasą - sokistów już nie było, więc nikt mnie nie pouczył, że tak nie wolno :)

W końcu docieram do Warszawy, w domu jestem ok. 23. Ufff...

Z tramwajami jest mi nie po drodze, tramwaje toleruję tylko na zdjęciach, poza tym ich nie cierpię. Powolne, zawodne, mało wydajne... Nie, to nie dla mnie.

Fotka z Al. Jerozolimskich:



A właśnie, w Jerozolimie Żydzi niedawno otworzyli linię tramwajową. Czemu nie metro? Może bali się, że Arabowie je wysadzą w ramach dżihadu? Kto wie...

No to teraz za ten wpis mam wizytę służb murowaną :)

Sfociłem na Bielanach:



Klawe życie musi mieć taki kot tak swoją drogą. Może w następnym wcieleniu zostanę kotem? :)

Znów trzydzieści, nie wysiliłem się...

Najbliższy wysiłek będzie dopiero z ostatniej soboty, opis jutro. Wiem, że nie możecie się doczekać :)

Szara jazda, szary rezultat, na zdjęciu szary dzień i szare osiedle Bemowo:



W sumie to jak świeci słońce, to nie jest takie szare, ale nie świeciło...