Ostro do przodu :)

Budzę się o 6. Ogarniam śniadanie, ubieram się, wsiadam na rower.

Początki trudne, jakąś polną drogą, rozmiękłą od opadów z dnia poprzedniego. Ale za to mogę pofocić lokalne klimaty:





No dobra, koniec z gruntówką, wkrótce jest asfaltówka. Teren falisty. Góra, dół, góra, dół... Ciekawe są te Mazury - trochę smętne, trochę tajemnicze, ale najważniejsze, że od 1945 r. odniemczone :) Tu jakaś wioska przy asfaltówce, gdzieś przed Ełkiem:



Rozwalają mnie niektóre nazwy miejscowości, np. Hejbuty. "Hej hej buty, hej hej hej!" - śpiewam sobie radośnie, tocząc się przez wioskę :) Bo byty to podstawa, bez butów tylko szewc chodzi.

No nic, jest Ełk:





Niby to jeszcze Mazury, ale w tle słychać już powoli akcent podlaski. I OK, lubię to takie zaciąganie.

W międzyczasie wychodzi słońce, focę jezioro w Ełku:



Dla miłośników historii: Ełk został odniemczony 24 stycznia 2013 r. Kiedyś napisałbym, że został wyzwolony, ale poprawność polityczna ze względu na szacunek dla Eriki Steinbach i spółki zabrania używać tego terminu, a że słowo "zdobyty" w tym przypadku jakoś mi nie leży, to niech będzie, że został odniemczony, co całkowicie odpowiada prawdzie historycznej i jest niekwestionowane, a poza tym słuszne i zbawienne :).

A za Ełkiem kończą się wzgórza, zaczynają się płaskie pola i łąki. Zbliża się Podlasie. Ale przedtem wieś Prostki (kiedyś wieś graniczna) i podła kostka brukowa, którą każdy miłośnik zabytków pewnie się zachwyca, ale ja jako rowerzysta muszę przeklnąć:



Wkrótce jest Podlasie i jest miasto Grajewo, które jest tak brzydkie, że robię tylko jakąś przypadkową fotkę, bo nie mam na czym oka zawiesić :(



Ale ogólnie jest OK, wreszcie płasko.

Tu rzeka Biebrza i droga:





Mijam miasteczko powiatowe Mońki i krążę jaki pijany zając w kapuście, kolekcjonując gminy.

A oto podlaskie klimaty:





Tu czuję się już zupełnie swojsko i o to chodzi.

Gorzej, że pociąg w Białystoku mam "na styk", następny dopiero za 2 godziny. W dodatku w Białymstoku mylę drogi, gdzieś krążę, zwiedzam PRL-owskie blokowiska, ale w końcu trafiam na dworzec. 10 minut przed odjazdem pociągu. Korzystając z automatycznie otwierających się drzwi, wjeżdżam rowerem do samiutkiej hali dworcowej :)

Dalej pociąg do Wawy, rowerem na Bielany i finito.

Mapa.

Na Mazury planowałem przejechać się już od dłuższego czasu, ale zawsze było jakoś tak nie po drodze, więc zamiast zrobić tam solidną traskę, zaledwie nadgryzałem tę krainę, kręcąc się po mazursko-mazowieckim pograniczu. W sobotę wreszcie nastąpiło przełamanie :)

Wycieczkę zaczynam od przejażdżki z domu do Legionowa (17 km), gdzie wsiadam w pociąg, wysiadam w Olsztynku.

Turlam się między lasami i jeziorami, raz w górę, raz w dół, pierwsza większa miejscowość na trasie to wieś gminna Jedwabno:





Jedzie się elegancko, lekkie ciepełko i wiaterek zasadniczo w plecy.

A oto miasteczko Pasym:



Fajne są te mazurskie miasteczka - stare domy, senne ulice i jakieś jezioro tuż obok.

Za Pasymiem zderzam się czołowo twarzą z jakimś latającym obiektem, chyba osa to była. W każdym razie to coś zdołało mnie użądlić, lekko mi twarz napuchła koło nosa i ust i bałem się, co będzie dalej, ale albo tego jadu było mało, albo organizm sobie dobrze poradził, bo opuchlizna szybko zeszła, jedynie do końca dnia czułem w tym miejscu lekkie mrowienie. W każdym razie na jazdę to nie wpłynęło, na wygląd też w zasadzie nie :)

A tutaj próbka mazurskich klimatów między Pasymiem i Mrągowem:





Pierwsza większa miejscowość na trasie to Mrągowo i przyznam, że miasto mnie trochę rozczarowało. Lekko smętne, zapyziałe nawet. No OK, tragedii też nie było, może oczekiwania miałem za duże?





Na pierwszym zdjęciu jezioro w Mrągowie, na drugim centrum. Pewnie przed wojną było ładniejsze, ale towarzysze radzieccy w 1945 r. działali na ostro :)

Za Mrągowem postój na żarcie, fotka pamiątkowa z tablicą drogową...



...i osiągam miasteczko Ryn, które okazało się całkiem sympatyczne:





To coś na wzgórzu to krzyżacki zamek.

W końcu dotaczam się do Giżycka:





Lata temu pływałem tam na żaglówce i piłem, ale to było dawno :) To znaczy golnąć zdarza mi się nadal, tylko na żaglówce nie siedziałem od jakichś 15 lat. Preferuję rower :)

Na przedmieściach Giżycka przy jakichś obskurnych blokach łapie mnie ulewa, więc spędzam godzinę pod jakimś sklepowym daszkiem w ślicznym otoczeniu oraz towarzystwie miejscowych dresiarzy i pijaków, z którymi nawet jakiś dialog nawiązuję, tylko ciężko było zrozumieć, o czym do mnie gadali, bo trochę im dykcja po alkoholu siadła :) Ot takie to otoczenie było:



W końcu docieram do wsi gminnej Miłki, tam nocleg i ciąg dalszy nastąpi :)

Jeszcze mapa.

Skromnie :)

Czy robicie czasem coś w imię zasad, wbrew rozsądkowi i racjonalnej kalkulacji?

Łapię się na tym, że robię to nieustannie. Czasem chciałbym umieć inaczej...

Już tak mam...

Szału nie było, był proges :)

PS. Właśnie czytam na jednym forum dyskusyjnym, że niejaki Księgowy mnie "przekopał". Księguś, dobre, masz fantazję :))))))))))))))))))))))))))))))))

44 km i pod koniec dnia miało być świętowanie awansu do Ligi Mistrzów. Była stypa i picie na smutno.

Takie życie, co zrobić :)

Hehe, kiedyś to był hity, nie to co teraz :)

Rowerowo szału nie było, 36 km.

Takie pytanie mnie naszło - czy jeśli ktoś wypomni Wam, że kiedyś tam zachowaliście się nie w porządku, burząc przy tym Wasz spokój, to zastanawiacie się nad tym, czy też raczej od razu odrzucacie to od siebie i reagujecie agresją?

Tylko szczerze piszcie. Ja np. często reaguję agresją. Nie powinienem, ale tak mam. I nie tylko ja.

Zostawiając Was w filozoficznym nastroju dorzucam fotkę z Żoliborza:



Bloczydła "nówka sztuka". Rozrasta się nam Warszawa...

Wszyscy deklarujecie teraz, że byliście po mojej stronie. Ale wtedy, gdy najpierw mnie zgnojono, a potem dano kopa w dupę, popatrzyliście tylko, tak jakby od niechcenia, po czym wróciliście do zabawy, której tak naprawdę nigdy nie chcieliście sobie przerywać. I tak bawiliście się dobrze przez cały następny rok. A teraz silicie się na odrobinę hipokryzji...

Uwaga: Wspomniana historia nie ma nic wspólnego z BS-em, lecz z zupełnie innym miejscem w sieci, chociaż związanym z rowerami. Może kiedyś rozwinę wątek, a może nie, zobaczy się.

A co do rowerowania, to uzupełniam dalej: sobota 24.08.2013 - 71 km po Warszawie. Ilość może być, jakość taka sobie. Taki lajf.