Nie lubię tramwajów

Poniedziałkowy poranek - wszystko OK. Allah jest litościwy, nie leje na mnie wodą. Popołudnie w deszczu, łaska Allaha kończy się definitywnie, wracam z roboty do domu, leje tak, że chowam się do autobusu. Wymiękłem jednym słowem. Nędza. W autobusie jakieś dzieciaki drą się w niebogłosy, jeden przez drugiego. Sceneria jak w "Dniu Świra". Oglądaliście ten film? Świetny był, taka Polska w pigułce.

Na liczniku 10 km dystansu dziennego, leje i leje. W końcu jakimś cudem przestaje padać, dla przyzwoitości kręcę jeszcze 11 km i cykam fotę w moich okolicach:



Przez lata wysiadałem na tym przystanku, ale odkrywszy rower, pożegnałem się z komunikacją miejską definitywnie, korzystam okazjonalnie. Zwłaszcza tramwajów nie cierpię, powolne to, mało wydajne i awaryjne. No i tam, gdzie jest tramwaj, nie wykopią już metra. Nie dziwne, że mieszkańcy niektórych osiedli protestują przeciwko planom budowy linii tramwajowych. Zrobią tramwaj, to metra już nigdy tam nie będzie. A tak może będzie, za jakieś 68 lat.

Ale to tak na marginesie, co się będę rozpisywał. Tramwaje nie są tego warte. Wolę rower :)