Przegryźmy się wspólnie przez piątek

W kolejnych wpisach będzie ciekawiej. Będzie o walce z przewyższeniami i o meandrach podróży polską koleją. Ale na razie musimy wspólnie przegryźć się przez piątek.

Będzie szybko, żeby nie przynudzać. Tylko i wyłącznie Warszawa, jazda w spalinie, przeciskanie się przez gigantyczne korki (exodus był taki, jakby następnego dnia miała do miasta wkroczyć Armia Czerwona), ciepełko i słoneczko, ogólnie dzień jak co dzień, tylko stłoczonego spaliniarstwa na ulicach więcej. Załączam dwie fotki - Służewiec Biurowcowy i ul. Chałubińskiego:





Do pociągów i przewyższeń dojedziemy, na razie przegryźmy się przez piątek. Liczę na Waszą współpracę.

Pozdro dla roweromaniaków :)

PS. Miałem coś napisać o napiętych stosunkach między rowerzystami i tuptusiami (na kanwie lektury paru wątków na warszawskich forach dyskusyjnych), ale zmęczony jestem, napiszę innym razem. Zaanonsuję tylko tyle, że przeciętny warszawski tuptuś jawi się jako ten ciemny chłop pańszczyźniany, który jest gnojony przez pana na wszystkie możliwe sposoby (w tym układzie panem jest spaliniarz), ale swoją nienawiść skupia nie na spaliniarzach lecz na rowerzystach, ponieważ kogoś nienawidzić musi, a spaliniarzy nie może, bo sam wewnętrznie aspiruje do bycia Panem Spaliniarzem. Przeciętny tuptuś, moknąc na autobusowym przystanku, marzy po cichu o momencie, gdy sam zostanie panem i będzie gnoił innych tuptusiów. Przeciętny chłop też marzył o zostaniu panem i gnojeniu innych chłopów a nie o zniesieniu feudalizmu.

Ale o tym kiedy indziej.