W rzeczywistości ciągłej sprzedaży
Sobota, 1 grudnia 2012
· Komentarze(12)
Kolejna strona: mieć czy być?
Czy Erich Fromm wiedział jak żyć?
W rzeczywistości ciągłej sprzedaży,
Gdzie "być" przestaje cokolwiek znaczyć.
Kojarzycie ten kawałek? Jak nie kojarzycie, to zawsze można sobie "wgooglować".
Poprzedni wpis, gdzie rozpisałem się o nagłych problemach laptopowo-telefonicznych, został ominięty szerokim łukiem. Dlaczego? Bo nie zdołałem go skutecznie sprzedać. Ludzie oczekują fajnego produktu, np. opisu 150-kilometrowej wycieczki, rozważań na temat stanu ścieżek rowerowych lub relacji ze starcia z jakimś spaliniarzem na jednej z miejskich ulic. A ja cóż, zaoferowałem bubla w postaci biadolenia na temat awarii sprzętowych. Produkt się nie sprzedał, zaległ w magazynie.
Teoretycznie piszemy te swoje blogaski dla siebie, ale czasem wpadamy w "pułapkę sprzedaży" (moje autorskie określenie), przynajmniej ja w nią wpadam, ale inni zapewne też. Zamiast czerpać radość pisania dla siebie, tworzymy produkt, jakoś tam go pozycjonujemy na BS-owym rynku i próbujemy sprzedać. Po czym jesteśmy dumni, jeśli zrealizujemy plan sprzedaży i krzywimy się okrutnie, gdy nasz produkt zalegnie w magazynie.
A więc trudno, wypuściłem produkt wybrakowany, trzeba przyjąć to na klatę. Prawa rządzące rzeczywistością ciągłej sprzedaży są nieubłagane. Jesteś tak dobry, jak Twój ostatni wpis, Twoja ostatnia jazda.
Rowerowo ten wpis dotyczy soboty, bo mam spore zaległości. Pamiętam, że przejechałem wtedy 75 km, a w zasadzie nie pamiętam, po prostu to sobie zapisałem. Pamiętam trochę chmur i przebijające się przez nie od czasu do czasu piękne słońce. Pamiętam, że zrobiłem kilka zdjęć, ale ich nie pokażę, bo padł mi telefon, którymi je zrobiłem. Telefon zrobią pod koniec tygodnia za całe 100 zł (czyli bez tragedii), bo teraz jakichś tam części nie mają. Wtedy wrócą wpisy ze zdjęciami, na razie będzie bez zdjęć.
To tyle, kończę, idę kupować i sprzedawać..
PS. Nie, nie jestem handlowcem, tak mnie dziś naszło po prostu :)
Czy Erich Fromm wiedział jak żyć?
W rzeczywistości ciągłej sprzedaży,
Gdzie "być" przestaje cokolwiek znaczyć.
Kojarzycie ten kawałek? Jak nie kojarzycie, to zawsze można sobie "wgooglować".
Poprzedni wpis, gdzie rozpisałem się o nagłych problemach laptopowo-telefonicznych, został ominięty szerokim łukiem. Dlaczego? Bo nie zdołałem go skutecznie sprzedać. Ludzie oczekują fajnego produktu, np. opisu 150-kilometrowej wycieczki, rozważań na temat stanu ścieżek rowerowych lub relacji ze starcia z jakimś spaliniarzem na jednej z miejskich ulic. A ja cóż, zaoferowałem bubla w postaci biadolenia na temat awarii sprzętowych. Produkt się nie sprzedał, zaległ w magazynie.
Teoretycznie piszemy te swoje blogaski dla siebie, ale czasem wpadamy w "pułapkę sprzedaży" (moje autorskie określenie), przynajmniej ja w nią wpadam, ale inni zapewne też. Zamiast czerpać radość pisania dla siebie, tworzymy produkt, jakoś tam go pozycjonujemy na BS-owym rynku i próbujemy sprzedać. Po czym jesteśmy dumni, jeśli zrealizujemy plan sprzedaży i krzywimy się okrutnie, gdy nasz produkt zalegnie w magazynie.
A więc trudno, wypuściłem produkt wybrakowany, trzeba przyjąć to na klatę. Prawa rządzące rzeczywistością ciągłej sprzedaży są nieubłagane. Jesteś tak dobry, jak Twój ostatni wpis, Twoja ostatnia jazda.
Rowerowo ten wpis dotyczy soboty, bo mam spore zaległości. Pamiętam, że przejechałem wtedy 75 km, a w zasadzie nie pamiętam, po prostu to sobie zapisałem. Pamiętam trochę chmur i przebijające się przez nie od czasu do czasu piękne słońce. Pamiętam, że zrobiłem kilka zdjęć, ale ich nie pokażę, bo padł mi telefon, którymi je zrobiłem. Telefon zrobią pod koniec tygodnia za całe 100 zł (czyli bez tragedii), bo teraz jakichś tam części nie mają. Wtedy wrócą wpisy ze zdjęciami, na razie będzie bez zdjęć.
To tyle, kończę, idę kupować i sprzedawać..
PS. Nie, nie jestem handlowcem, tak mnie dziś naszło po prostu :)
lukasz78
