Tour de Płońsk i znużenie

W piątek gdzieś pod Płońskiem dopadło mnie znużenie. Znużenie płaskim krajobrazem i tym, że zamiast jechać ostro do przodu praktycznie kręcę się w kółko. Idea była taka, żeby pozaliczać gminy w rejonie Płońska i ja ją zrealizowałem, ale teraz oceniam, że nie był to dobry pomysł - wyrwanie ostro do przodu jest 100 razy fajniejsze od takiego kręcenia się. A kręcenie możecie zobaczyć na mapie, którą załączam na końcu wpisu.

Ale zacznijmy od początku. W piątek miałem wolne w robocie i pewną sprawę w Płocku do załatwienia, a gdy ją załatwiłem, ruszyłem w trasę. Odcinek mniej więcej do wsi Bulkowo to całkiem fajna jazda, wiatr w plecy i co najważniejsze ostro do przodu. Z tego odcinka załączam 3 fotki:

1. Krajobraz ziemi płockiej gdzieś między Radzanowem a Blichowem.
2. Blichowo City.
3. Klimatyczny sklepik spożywczy, czar PRL-u :)







Później było gorzej. Odbiłem na północ i dostałem wiatr w twarz. No trudno, zaciskam zęby i jadę swoje, zaliczając gminy Dzierzążnia (cóż za piękna nazwa!) i Baboszewo i dalej jadąc na Sochocin. W pewnym momencie, gdzieś na pograniczu gmin Baboszewo i Sochocin, urwał się asfalt, ale odcinek nieasfaltowy był krótki i zupełnie przyzwoity do jazdy, w dodatku trafiłem na coś na kształt bramy triumfalnej :)



W Sochocinie osiągam drogę wojewódzką Płońsk-Ciechanów (ruch spory) i jadę do Płońska, zwiedzając miasteczko i posilając się w lokalnym KFC. Miasteczko zupełnie w porządku, załączam zdjęcie:



Tylko rowerów w Płońsku praktycznie nie ma, całe miasto jest zagracone i zasmrodzone blaszakami. Tym różni się bogaty Płońsk od biednych miasteczek duńskich i holenderskich, gdzie miejscowi nędzarze jeżdżą na rowerach, zamiast jak panisko podjechać 2 km samochodem :)

Z Płońska jadę na Naruszewo i jestem już wyraźnie znużony, więc nawet fotek z dalszej trasy nie będzie, bo nie miałem weny na focenie. Dobiła mnie ta monotonia krajobrzu i poczucie kręcenia się w kółko. Więc jeszcze tylko zaliczam gminy Naruszewo, Joniec, Nowe Miasto (ładując się po drodze w jakąś polną dróżkę gdzieś w gminie Joniec, ale dało się w miarę jechać) i dobijam do również gminnej wsi Świercze, gdzie kończę bieg i czekam na pociąg do Warszawy, zwiedzając po drodze sklep spożywczy i głaszcząc jakąś miauczącą istotę, która pojawiła się przed sklepem :)

Pociągiem docieram na stację Warszawa Koło, stamtąd jadę do rodziców na Bemowo, gdzie kończę bieg. Miałem wpaść do nich na chwilę, ale się zasiedziałem, sporo się wypiło i w efekcie tam zasnąłem :)

I to tyle. Nigdy więcej kręcenia się w kółko!