Odporność psychiczna wskazana

Jazda rowerem wymaga odporności. Nie tylko fizycznej, ale również psychicznej. Trzeba z pokorą znosić awarie sprzętu, zwłaszcza łapanie gum. Nie wiem, czy ja jestem urodzonym pechowcem, ale ostatnio łapię je non-stop. O ile łapanie przez mnie gum w przednim kole można zrzucić na karb zajeżdżonej opony, która już się prosi o wymianę, o tyle koło tylne... Całkiem nowa opona, w środku podwójna wkładka antyprzebiciowa, a jednak stało się. Stało się w poniedziałek i to o 23, gdy już miałem 2 km do domu. W takich chwilach, gdy jest to już kolejna guma w ciągu ostatnich dni, naprawdę człowiek ma ochotę rzucić wszystko w cholerę. Trzeba to przetrwać, trzeba być odpornym. Zwłaszcza, że jak się okaże, nie była to wcale ostatnia guma. Godzinę temu złapałem kolejną. W tej samej oponie. Podejrzewam, że mi ją niedokładnie wyczyścili. Sam muszę zacząć w końcu zmieniać dętki, bo jak sam sobie dokładnie opony nie wyczyszczę, to nikt za mnie tego nie zrobi. No może oprócz starszego pana z serwisu w Makowie Mazowieckim, który naprawdę do tego się przyłożył. Ale ja na codzień nie jeżdżę po Makowie.

No dobra, wywaliłem z siebie całą frustrację.

Co do mojego poniedziałkowego rowerowania, zakończonego gumą, to przejechałem 62 km po Warszawie, co jest jakimś tam osiągnięciem, biorąc pod uwagę kilometry w nogach po weekendzie i paskudnie silny wiatr. Nie dałem się, trzeba być twardym a nie "miętkim" :)

Bardzo ciekawa i pouczająca była przejażdżka ścieżką rowerową na Bielanach (ciąg Conrada-Reymonta). Najpierw skręcający w prawo samochód zajechał mi drogę i musiałem dać ostro po hamulcach. To był przedsmak, bo koło Lidla (Conrada/Reymonta) w kleszcze wzięły mnie... 2 samochody - ktoś spieszył się na promocję, ktoś drugi był chyba cały podjarany udanymi zakupami, tylko o bezpieczeństwie zapomnieli. Dalej na rogu Conrada i Reymonta skręcający rowerzysta trzyma się... lewej strony i ładuje się na czołówkę. Ostre hamowanie z obu stron. I jeszcze tylko na Reymonta przebiłem się przez grupę dresiarzy idących ścieżką i pijących browary, ładując się między nich z ogromnym impetem i okrzykiem bojowym na ustach, co zupełnie zbiło ich z tropu, dzięki czemu nie wykazali cienia agresji tylko szybko rozstąpili się na boki. I to koniec przygody ze ścieżką, na tych ścieżkach to jest jednak ostra jazda, drogi ekspresowe to przy nich pikuś :)

Zajrzałem także na Most Północny. "Wadza" przegrodziła most barierkami, więc teraz sforsować się go nie da. Jednym słowem "wadza" pokazała, że rządzi i że to my jesteśmy dla "wadzy", a nie "wadza" dla nas. Brawo, "wadzo"!.

Dobra, to tyle, bo marudzę strasznie, trzeba się ogarnąć i wziąć do kupy. Teraz może być już tylko lepiej :)