Nasz rząd odniósł wielki sukces

Zanim przejdę do wielkiego sukcesu rządu, najpierw o moim wczorajszym rowerowaniu. Zrobiłem po Warszawie 70 km i o ile w niedzielę moja forma rowerowa była kiepska i każdy kilometr wyduszałem, o tyle wczoraj aż mnie nosiło. To, że zrobiłem tylko 70 km a nie 2 czy 3 razy więcej, wynikło wyłącznie z braku czasu. Bo forma była. I oby już nigdy mnie nie opuszczała :)

A teraz o sukcesie rządu. Co się zdarzyło na polskich torach w ostatnią sobotę, to wszyscy wiemy. I jako osoba bezpośrednio zainteresowana tematem (pociągami jeżdżę często) muszę się w tej kwestii wypowiedzieć. Zacznijmy od tego, że znam dobrze parę osób pracujących w organach ścigania i wiem jedno - jeśli zdarzy się jakaś katastrofa, nawet dalece mniejszego kalibru (np. zasypanie dwóch robotników kładących kable w wykopie), to najpierw przeprowadza się długie i żmudne śledztwo, powołuje się biegłych, a dopiero mając w ręku bogaty materiał dowodowy stawia się komuś ewentualne zarzuty. Nigdy od zarzutów się nie zaczyna, zarzuty są ukoronowaniem śledztwa i są poparte porządnymi dowodami, a przynajmniej poparte być powinny.

A co mamy w przypadku katastrofy kolejowej? Mamy ogromny sukces rządu i państwa. Jeszcze nie zbadano porządnie miejsca katastrofy, nie sprawdzono stanu technicznego urządzeń sterujących ruchem, opinii biegłych tym bardziej brak, ale... ale już mamy winnego! Dzielna prokuratura właśnie postawiła jakiemuś dyżurnemu ruchu zarzuty. Nie na końcu śledztwa, lecz na samiutkim początku. Czy jest to zgodne ze sztuką? Oczywiście nie, ale w Polskę poszedł przekaz: mamy winnego! I proszę, wszystko układa się idealnie - wszystkie urządzenia na kolei są nowoczesne, sprawne i niezawodne (w końcu sam minister Nowak tak zapewniał!), państwo działa znakomicie i nad wszystkim czuwa, kolej funkcjonuje świetnie i jest doinwestowana, to tylko zły człowiek zawinił. Jeszcze tylko wystarczy gdzieś tam dodać, że dyżurny ruchu był słuchaczem Radia Maryja i układanka będzie kompletna.

Czy jednak ten ogromny sukces rządu, być może osiągnięty kosztem Bogu ducha winnego człowieka, sprawi, że poczujemy się na polskich torach bezpieczniej? Na tak zadane pytanie niech każdy odpowie sobie sam.

PS. Być może ten człowiek jest rzeczywiście winny, nie mnie o tym przesądzać. Ale wiem jedno - postawienie mu zarzutów po kilku miesiącach śledztwa nie wyglądałoby tak atrakcyjnie, wszyscy zapomnieliby już o katastrofie i nie można byłoby ogłosić sukcesu. A tak sukces jest i przekaz poszedł w Polskę. Cieszmy się, radujmy.