Pan ma śnieg między oczami!

Wczoraj na cel wycieczki wziąłem sobie Zakroczym. To takie małe senne miasteczko położone zaledwie ok. 30 km od mojego domu, a tymczasem nigdy nie byłem tam rowerem. Wczoraj postanowiłem ten brak nadrobić.

Mróz oczywiście dopisywał, przydrożny termometr w okolicach Modlina wskazywał -17 stopni. A ja jechałem swoje wzdłuż trasy gdańskiej i po 1,5 godz. jazdy dotoczyłem się pod Zakroczym, a że zgłodniałem, postanowiłem wstąpić do przydrożnego baru. I wtedy...

Wchodzę sobie do baru, a dziewczę za ladą na mój widok mówi przerażonym głosem: "Co się panu stało? Ma pan śnieg między oczami!". Kiedy odpowiedziałem, że jechałem rowerem, przeraziła się jeszcze bardziej :) Jednym słowem wesołe jest życie rowerzysty.

Pokrzepiwszy się kawą i kebabem, wjechałem do Zakroczymia, po czym obrałem kurs na Pomiechówek (to taka wioska za Nowym Dworem Mazowieckim), tam trochę pokrążyłem w oczekiwaniu na pociąg (gdy do niego wsiadłem, na liczniku było już 50 km) i dotarłem do Warszawy. Chciałem jeszcze pojechać do Nasielska (to ok. 15 km za Pomiechówkiem), ale z różnych przyczyn musiałem być o określonej porze w Warszawie. No trudno, Nasielsk zwiedzę kiedy indziej.

Potem zrobiłem już tylko 20 km po Warszawie - 11 w drodze z dworca do domu i 9 km po Bielanach pod koniec dnia. I to wszystko. Bo też nie samym rowerowaniem człowiek żyje, tzw. zobowiązania rodzinno-towarzyskie robią swoje.

A na koniec 3 fotki. Wiem, że bez rewelacji, ale przy tym mrozie skupiłem się na szybkości robienia zdjęć, a nie na jakości, a poza tym pstrykam komórką :)

1. Zakroczym - małe senne miasteczko, ludzi brak, za to po rynku leniwie snuł się pies.
2. Stacja Pomiechówek.
3. Nowy Dwór Mazowiecki z okna pociągu. Ślicznie tu, prawda? :)