Portret spaliniarza warszawskiego

Jako, że niedługo skończą się ferie i na warszawskie ulice wyjedzie dodatkowa porcja blaszaków, pozwolę sobie kontynuować temat, który zacząłem wczoraj. Dziś pokuszę się o naszkicowanie portretu przeciętnego warszawskiego spaliniarza.

W dyskusji, która rozgorzała pod poprzednim wpisem, moją uwagę zwrócił wpis osoby podpisanej jako "Spaliniara", oto i on:

a poza tym, dlaczego niby jazda na rowerze miałaby być czymś lepszym niż leżenie przed telewizorem czy też wożenie swojego wygodnego tyłka w cieplutkim czyściutkim samochodzie (nawet jeśli stoi w korku, niektórzy to mogą lubić)?

Może będziecie zaskoczeni, ale ten wpis... bardzo mi się podoba. Za co go cenię? Za szczerość. Otóż mało kto potrafi tak uczciwie powiedzieć, że jedyne, co nim kieruje przy wyborze środka transportu, to zwykłe wygodnictwo. Tak więc brawa dla "Spaliniary"! A co zwykle mówią kierowcy blaszaków zapytani o swoje komunikacyjne nawyki?

Wystarczy prześledzić warszawskie fora dyskusyjne, aby z wypowiedzi kierowców blaszaków wywnioskować, iż przeciętny warszawski spaliniarz wozi swoją puszką (i to praktycznie za każdym razem!):

- dwójkę lub trójkę dzieci do przedszkola przez pół miasta
- żonę w pakiecie z teściową (żonę najczęściej na porodówkę, bo akurat zawsze właśnie rodzi)
- 100 kilo towaru z hurtowni
- lodówkę, wannę i umywalkę
- grilla razem z podpałką
- psa z kotem
- 2 garnitury i 3 laptopy

Ponadto warszawski spaliniarz jest niepełnosprawny ruchowo (tak wynika z lektury forumowych wpisów) i do swojego pojazdu dociera prawdopodobnie o kulach.

Warszawski spaliniarz ma też zepsuty termometr, który wskazuje mu zawsze -20 stopni, nawet w maju, sierpniu i październiku. A nawet jak termometr jest dobry, to samochodziarz i tak jest kruchego zdrowia i przekonuje twardo, że przy każdej możliwej pogodzie rowerem nie da się jeździć (bo jest za ciepło, za zimno, ciśnienie za wysokie lub za niskie, wilgotność powietrza za duża lub za mała, jest zbyt słonecznie lub zbyt pochmurno itp.). Jazda komunikacją miejską też jest problemem - tramwaj zawsze spóźnia się o 20 minut, autobusem jeździ "plebs", poza tym w każdej chwili można w środkach komunikacji miejskiej podłapać wszelkie groźne choroby, od gruźlicy począwszy a na wodzie w kolanie skończywszy.

Jednym słowem wyłania nam się obraz niepełnosprawnego wątłego człowieka, który porusza się potężnych rozmiarów pojazdem przeznaczonym zarówno do przewozu dużej ilości osób jak i masy towarów. Czyli jeździ jakąś dziwną hybrydą autobusu i dostawczaka. I stara się swojego pojazdu nie opuszczać z uwagi na niezwykle trudne warunki pogodowe panujące w Warszawie 365 dni w roku (a co 4 lata nawet 366 dni).

A teraz pewnie dowiem się, że jestem antysamochodowym talibem. Nie, jestem za racjonalnym korzystaniem z blaszaków. Jeśli zatem musisz, przewieźć gdzieś lodówkę, to nie męcz się rowerem, ładuj sprzęt na samochód i jedź. Jeśli musisz odebrać z lotniska 4 osoby z bagażem, jedź samochodem. Jeśli masz umierającego kota i musisz szybko dotrzeć do weterynarza, to też ładuj go w samochód i jedź (zakładając, że pora jest taka, że nie wbijesz się w korku). Ale jeśli masz do przewiezienia jedynie komórkę, długopis i swój własny szacowny tyłek, to... zastanów się nad wyborem środka transportu. Jeśli zadamy sobie trochę trudu i zdobędziemy się na odrobinę refleksji, to możemy dojść do całkiem ciekawych wniosków. Naprawdę :)

A teraz o dniu wczorajszym. Cóż, atak śniegu i bida z nędzą, przejechane 40 km, z czego 25 w padającym mokrym śniegu. I jeszcze fotka z Muranowa, ul.Anielewicza:



To był dopiero początek opadów, z czasem napadało więcej.

A teraz do zadeklarowanych spaliniarzy: naprawdę nie namawiam Was do robienia 20 czy 40 km w mokrym śniegu, ale jeśli ja mogę zrobić 40 km rowerem w śnieżny dzień, to Wy dacie radę dojść 300 metrów na przystanek tramwajowy i dacie radę przejechać 8 czy 10 km do pracy w maju. Serio, wierzę w Was! :)

A teraz czekam na teksty o talibach i faszystach, a co :)