No bo żeby mnie murzyn we własnym kraju opieprzał? :)

Kłótnie ze nerwowymi spaliniarzami to dla rowerzysty miejskiego chleb powszedni. Wczoraj jednak pojawiła się nowość, mianowicie rozdarł się na mnie... murzyn.

Zaczęło się od tego, że jechałem sobie Grójecką i jakiś nadpobudliwiec, nie mogąc mnie wyprzedzić, wściekle na mnie trąbił. W końcu udało mu się mnie wyprzedzić, patrzę, a tu w samochodzie dwóch murzynów, z czego jeden (pasażer) drze się na mnie, sugerując, że powinienem jechać chodnikiem. Jako człowiek czasem nerwowy odpowiedziałem oczywiście mało parlamentarnymi słowami, dogoniłem samochód na światłach i... Murzyn najpierw nie wiedział, co robić (szyby nie opuścił, chociaż mu to pokazywałem, bo chciałem wyjaśnić, że rowerem jeździ się jezdnią a nie chodnikiem), a potem wykonał przepraszający gest ręką, więc ja zrobiłem to samo i się rozjechaliśmy w pokoju.

Sytuacja w sumie typowa w relacjach rowerzysta-samochodziarz, ale jednak pojawiła się pewna nowość, ów opieprzający mnie murzyn. To mi się nie zdarzyło jeszcze nigdy. Jak widać wielokulturowość wali do nas drzwiami i oknami i tylko czekać, aż opieprzy mnie Arab, Wietnamczyk i Turek :)

A tak w ogóle to przejechałem wczoraj 52 kilometry i więcej mi się nie chciało. Ta wszędobylska wilgoć jednak demoralizuje.