Nie kapitulujmy przed blaszakami
Środa, 21 grudnia 2011
· Komentarze(4)
Zrobiłem wczoraj 68 km przedświątecznie. Dlaczego przedświątecznie? Bo kluczem programu była wyprawa po pracy po odbiór prezentu na dalekim Ursynowie (a startowałem z Woli) a potem jazda z tym na Bielany przez całe miasto. A że wcześniej zrobiłem 25 km przed pracą i 7 w trakcie, to łączny bilans dnia zamknął się ładnym wynikiem 68 km.
Jazda na Ursynów i z Ursynowa oznaczała przeciskanie się między samochodami na zakorkowanych ulicach. Najgorzej było na Puławskiej, gdzie są wąskie pasy i jedna furgonetka (nie mówiąc już o autobusie) czyni przejazd niemożliwym. Na różnych forach dyskusyjnych różni mądrale radzą, żeby z tego powodu nie korzystać z głównych ulic, tylko poruszać się drugorzędnymi ulicami, czasem nawet nadkładając drogi. Czy taka postawa jest właściwa? Nie, ona nie jest właściwa, ona oznacza kapitulację przed tonami blachy zasyfiającymi codziennie warszawskie ulice, oznacza oddanie hałaśliwym i smrodzącym blaszakom gigantycznej przestrzeni. Tymczasem ja mam takie samo prawo jak spaliniarze poruszać się najkrótszą możliwą drogą z punktu A do punktu B, mam prawo jeździć głównymi ulicami i kapitulować nie zamierzam. I chciałbym, aby rowerzystów na głównych ulicach było coraz więcej. Może kiedyś dożyjemy tych czasów, gdy takie ulice z trzema pasami w jedną stronę zostaną zwężone, aby wygospodarować miejsce na drogę dla rowerów?
Bądźmy twardzi, nie uciekajmy na boczne ulice, jeździjmy głównymi. Czasem trzeba się wtedy trochę namęczyć, ale uważam, że warto.
Jazda na Ursynów i z Ursynowa oznaczała przeciskanie się między samochodami na zakorkowanych ulicach. Najgorzej było na Puławskiej, gdzie są wąskie pasy i jedna furgonetka (nie mówiąc już o autobusie) czyni przejazd niemożliwym. Na różnych forach dyskusyjnych różni mądrale radzą, żeby z tego powodu nie korzystać z głównych ulic, tylko poruszać się drugorzędnymi ulicami, czasem nawet nadkładając drogi. Czy taka postawa jest właściwa? Nie, ona nie jest właściwa, ona oznacza kapitulację przed tonami blachy zasyfiającymi codziennie warszawskie ulice, oznacza oddanie hałaśliwym i smrodzącym blaszakom gigantycznej przestrzeni. Tymczasem ja mam takie samo prawo jak spaliniarze poruszać się najkrótszą możliwą drogą z punktu A do punktu B, mam prawo jeździć głównymi ulicami i kapitulować nie zamierzam. I chciałbym, aby rowerzystów na głównych ulicach było coraz więcej. Może kiedyś dożyjemy tych czasów, gdy takie ulice z trzema pasami w jedną stronę zostaną zwężone, aby wygospodarować miejsce na drogę dla rowerów?
Bądźmy twardzi, nie uciekajmy na boczne ulice, jeździjmy głównymi. Czasem trzeba się wtedy trochę namęczyć, ale uważam, że warto.
lukasz78
