Zdychanie pod Grudziądzem

Tutaj w zasadzie wszystko szło nie tak.

Zaczęło się od podróży pociągiem z Warszawy do Iławy. Jeśli liczyłem, że będę miał wygodną podróż, to się przeliczyłem. Pociąg nabity pasażerami i rowerami, ledwo wstawiłem swój pojazd, a podróż spędziłem na schodach (skład piętrowy, to chociaż schody były). Kiepsko.

Wysiadam w Iławie, chcę pozaliczać trochę gmin i dojechać do Sztumu, gdzie mam rodzinę i zamierzam nocować. Rower idzie coś ciężko, odkrywam kiepskie napompowanie tylnego koła. Co tu robić? Patrzę, a tu pod jakimś blokiem stoi stary rower, a do roweru przypięta gumką pompka :) Podjeżdżam, biorę pompkę, pasuje. Pompuję, mocuję z powrotem pompkę do czyjegoś roweru i jadę dalej. Wiem, że bez pytania, ale nie było kogo zapytać, no to postawiłem na samoobsługę :)

Jadę w kierunku powiatu grudziądzkiego. Jest źle, silny wiatr i to w kierunku niekoniecznie pożądanym. To jeszcze okolice Iławy:



Wieje, jest pochmurno, zaczyna się cała plejada upierdliwych wzgórz. Góra, dół, góra, dół... Zdycham. Żeby nie narzekać, to krajobraz jest OK:



W końcu osiągam Łasin, takie tam małe miasteczko blisko Grudziądza, całkiem tam ładnie:





Posilam się w tym Łasinie i kręcę dalej, robię kawałek trasy z wiatrem, więc chwila wytchnienia. W końcu odbijam na Prabuty i wytchnienie się kończy. Kiepskimi drogami przetaczam się przez jakieś wiochy...



...i jeśli ktoś mi wmówi, że te złuszczone chałupy, bieda w obejściach i dziurawe drogi, to "Polska A", to parsknę śmiechem.

Mijam miasteczko Prabuty, gdzie nie chce mi się robić zdjęć, bo cóż, z nóg mnie nie zwaliło. Zaliczam kolejne wioski...





...i w końcu kieruję się do celu. Na Sztum. Jeszcze tylko podziwiam krajobraz...



...i docieram w okolice Sztumu, przecinając linię kolejową Warszawa-Gdańsk. A tam wszystko rozbebeszone kompletnie, już od wielu lat nie potrafią zbudować tego odcinka, rozpierdziel totalny, pociągi wloką się po jednym torze z prędkością żółwia i tak od lat. Podobno ma tam jeździć docelowo nasze "pędolyno" :) W każdym razie w normalnym kraju tak gigantyczna nieudolność w modernizacji strategicznej linii kolejowej zostałaby uznana za ciężki sabotaż. U nas, no cóż, wszystko jest w POrządku.

W końcu dojeżdżam do Sztumu i kończę. Trasa odfajkowana, szału nie było. Bywało lepiej.

A tutaj mapa.

Nie był to wyjazd moich marzeń, o nie...